อ่านบทละคร ในรอยรัก ตอนที่ 6

ในร้านกาแฟ ม่านมัสลินนั่งหน้าเครียด คิมกระหืดกระหอบเข้ามาถามว่าเกิดอะไรขึ้น เธอยิ้มเซียวๆรำพัน “มัสทำร้ายมธุริน มัสเป็นคนไม่ดีอีกแล้วใช่มั้ย”

“ถามผมไม่ได้หรอก เพราะยังไงผมก็เข้าข้างคุณ แล้วถ้าใครมาทำแม่ผมอย่างนั้น ใครหน้าไหนผมก็ไม่เว้นทั้งนั้นแหละ”

ม่านมัสลินเครียดหนักเมื่อนึกถึงจิรดา คิมปลอบให้หายเครียดรับปากจะดูแลเธอ และบอกว่าเขามีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย คือเรื่องเกวลิน อยากให้เธอทำให้เกวลินอยู่ห่างจากศิธา เพราะพีระพลกำลังจะเอาเรื่อง คิมมาส่งม่านมัสลินที่ร้านเกวลิน แต่เธอเดินทางไปก่อนเพราะมีปัญหาที่หัวหิน คิมจึงอาสาไปส่งม่านมัสลินเอง เพราะเมื่อก่อนหน้านี้ เขาเจอกับศิธา ศิธาสารภาพกับเขาเองว่าจะต้องไปหาเกวลินที่หัวหิน เพื่อได้เงินลงทุนก้อนสุดท้ายแล้วจะเลิกกับเธอ แต่พีระพลจับได้เสียก่อน เขาได้ยินพีระพลขู่ศิธาว่า ถ้าไม่เลิกกับเกวลิน จะทำร้ายเกวลินให้ไม่ได้ผุดได้เกิด...

หลังจากถูกม่านมัสลินตบ มธุรินกราดเกรี้ยวจะตามไปเอาเรื่อง กุเทพตามมาห้ามที่ลานจอดรถ เพราะรู้ว่าม่านมัสลินไปทำงานต่างจังหวัด

“แล้วไงคะ คุณก็เห็นอยู่ว่าเดียร์ถูกตบ จะให้เดียร์อยู่เฉยงั้นเหรอ”

“ก็ไม่ใช่ยังงั้น เอาอย่างนี้นะฮะ ใจเย็นๆกันก่อน แล้วผมจะคุยกับมัสลิน ให้เขามาขอโทษ”

“คนอย่างมัสลินน่ะเหรอคะจะขอโทษเดียร์ ไม่มีทางหรอกค่ะ เดียร์นี่แหละจะจัดการเอง”

“แต่ผมไม่ปล่อยให้คุณทำอะไรแบบนั้น” กุเทพฉุดรั้งมธุรินไว้

มธุรินดิ้นจะไปให้ได้ กุเทพกอดไว้เตือนให้ตั้งสติหน่อย พินสุดาขับรถมาจอด หวังจะเอาของฝากจากไปเที่ยวมาให้ พลันเห็นภาพกุเทพกับมธุรินกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันก็โกรธปากคอสั่น เขวี้ยงของลงพื้นจะไปเอาเรื่อง แต่ไม่ทัน เพราะกุเทพดันมธุรินขึ้นรถและขับออกไปโดยไม่เห็นพินสุดา... ระหว่างอยู่ในรถ มธุรินต่อว่ากุเทพที่หาว่าพ่อกับแม่ตนทำร้ายแม่ของม่านมัสลิน กุเทพพยายามอธิบาย เขาแค่ปะติดปะต่อเรื่องราว และเท่าที่รู้จักม่านมัสลินไม่ใช่คนอันธพาล มธุรินสงบลง ให้กุเทพส่งเธอที่บ้านพินสุดา และให้เขาเอารถเธอกลับไป เธอรับปาก

“เดียร์จะไม่คุยอะไรให้ยัยกิ๊บฟัง โอเคมั้ยคะ เดียร์แค่อยากพัก แค่นั้นจริงๆค่ะ”

กุเทพละล้าละลังอย่างเป็นห่วง ยอมกลับไป...

กานนมาประชุมที่โรงแรมในหัวหิน เผอิญเป็นโรงแรมเดียวกันกับที่ม่านมัสลินมาเดินแบบ กานนเจอกับเกวลินจึงทักกันและได้รู้ว่าม่านมัสลินกำลังมา...

นั่งมาในรถ ม่านมัสลินถามว่าทำไมคิมมั่นใจว่า

พีระพลจะไปเอาเรื่องเกวลิน คิมบอกว่าเขาเคยเห็นฤทธิ์เดชของพีระพล ม่านมัสลินเสียใจเพราะมีแต่เอาเรื่องไปปรึกษาเกวลิน แต่ไม่เคยรู้เลยว่าเกวลินมีปัญหาใหญ่

ในขณะที่ พีระพลไปหัวหินพร้อมศิธา มีลูกน้องหน้าเหี้ยมไปด้วยสองคน ศิธาเข้าไปหาเกวลิน เธอทักทายอย่างคู่รักตามปกติ ศิธาอึดอัดเพราะรู้ว่าอยู่ในสายตาพีระพล ศิธาจึงให้เธอไปทำงานให้เสร็จ ตนจะรออยู่บนห้อง

คิมกับม่านมัสลินมาถึง ตรงมาที่ล็อบบี้ เจอพีระพลกับลูกน้อง คิมทักทายเพื่อไม่ให้ผิดสังเกต ม่านมัสลินเลี่ยงมาจึงพลัดหลงกับคิม เธอไปหาเกวลิน ถามอย่างห่วงใย แต่เกวลิน

กลับมีความสุขอวดแหวนหมั้นที่ศิธาสวมให้ ม่านมัสลินตกใจที่ศิธาอยู่ที่นี่...ม่านมัสลินเดินตามหาคิมเพื่อจะบอกเรื่องนี้ ผ้าพันคอเกิดปลิวไปตามลม และไปตกที่โต๊ะริมทะเล เธอจะตามไปเก็บต้องชะงัก เมื่อเห็นกานนนั่งดื่มกาแฟอยู่ตรงนั้น

“คุณพระช่วย นี่ฉันฝันร้ายใช่มั้ยเนี่ย โธ่...ผืนนี้พ่อซื้อให้ซะด้วย ทำไงดีเนี่ย” ม่านมัสลินตัดสินใจเดินเลี่ยงไป...พอเห็นกานนลุกไปแล้ว ก็กลับเข้ามาเก็บผ้าพันคอ แต่มีมือหนึ่งมาแย่งไป

“ตกใจอะไรขนาดนั้น คุณรู้อยู่แล้วนี่ว่าผมนั่งอยู่ตรงนี้” กานนขำสีหน้าตกใจม่านมัสลิน

ม่านมัสลินขอผ้าคืน แต่กานนกลับเก็บใส่กระเป๋ากางเกงแล้วบอกว่าจะไปเดินเล่นอยากได้ให้ตามมา ม่านมัสลินวิ่งตามอย่างเดือดดาลร้องบอกเขาทำแบบนี้ไม่ได้นะ

“ไม่อยากได้ก็ไม่เป็นไรนะ ผมเก็บไว้ใช้เองก็ได้”

“นี่คุณจะบ้าเหรอ นั่นมันของของฉันนะ”

พีระพลเห็นสองคน เขากดโทรศัพท์ฟ้องพินสุดาทันที พินสุดาเพิ่งแยกกับมธุริน เธอแล่นไปหากุเทพที่ร้าน ทำทีบอกว่ามธุรินให้มาทำงานแทน กุเทพจึงถามว่ายุยงให้มธุรินทำอะไรไม่ดีอีก พินสุดาทำท่าสงสารเพื่อนมากกว่าเกี่ยวกับกานน ให้กุเทพไปถามเอาเองว่าเกิดอะไรขึ้น

ระหว่างนั้น ม่านมัสลินเดินตามกานนหวังจะหาจังหวะดึงผ้าพันคอคืนมา กานนถามว่าทำไมต้องหลบหน้าเขา เธอปฏิเสธไม่ได้หลบ เขาไม่เชื่อว่าเธอจะไม่เห็นเขานั่งที่โต๊ะนั้น

“โอเคค่ะ โอเค เห็นก็ได้ แต่ฉันไม่ได้อยากเจอหน้าคุณ”

“ผมทำอะไรให้คุณ เราเป็นศัตรูกันตั้งแต่เมื่อไหร่ คุณถึงไม่อยากเจอหน้าผม”

“ฉันไม่มีหน้าที่ต้องตอบคำถามคุณ ขอของฉันคืนด้วย” ม่านมัสลินแบมือ

กานนคว้ามือเธอเดินชมทะเล นักข่าวรีบถ่ายภาพแล้วเดินหนี ม่านมัสลินดึงมือออกแล้วต่อว่าเขาชอบเอาเปรียบผู้หญิง กานนย้อนว่าเธอยังเคยจับมือเขาก่อนตอนขึ้นจากเรือ

“คุณกานน ฉันไม่มีเวลาล้อเล่นกับคุณนะ ฉันมีงานต้องทำแล้วผ้านั่นก็สำคัญกับฉันมาก”

“แล้วคุณคิดว่า ผมมีเวลาล้อเล่นกับคุณงั้นเหรอ มัสลิน...ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ผมไม่อยากรู้จักคุณเลย ถ้าผมรู้ว่าผมจะคิดถึงคุณตลอดเวลา ทุกครั้งที่ผมรู้ว่าจะได้เจอคุณตามลำพัง ผมถึงอยากยื้อเวลาให้มันยาวที่สุด ผมไม่รู้ว่าจะมีโอกาสเจอคุณแบบนี้อีกเมื่อไหร่” กานนดึงผ้ามาพันคอให้ม่านมัสลิน เขาสบตาเธออย่างมีความหมาย

ม่านมัสลินนึกถึงเรื่องต่างๆที่เกิดกับมธุริน จึงตัดใจบอกไปว่า “คงเป็นครั้งสุดท้ายแล้วล่ะค่ะ ขอบคุณที่คืนผ้าให้ฉันนะคะ”

ม่านมัสลินหมุนตัวกลับ เห็นคิมเดินไป เธอใจแป้วรีบวิ่งตามร้องเรียก คิมทำเป็นสะดุ้งหันมาถามว่าหายไปไหนมา ม่านมัสลินอึกอักตอบว่าตนเดินหาเขานั่นแหละ แล้วถามถึงเรื่องพีระพล คิมว่าท่าทางพีระพลจะรู้ตัวว่าพวกเรารู้ คิมแนะให้ม่านมัสลินชวนเกวลินกลับกรุงเทพฯทันทีหลังเสร็จงาน อย่าเพิ่งบอกอะไรเพราะเธอคงไม่เชื่อ

พีระพลส่งภาพกานนจูงมือม่านมัสลินไปให้พินสุดา เธอยิ้มกริ่มจะต้องส่งไปยั่วกุเทพกับมธุริน กุเทพขับรถเอาไปคืนมธุรินที่บ้าน พลันได้รับคลิปภาพกานนจูงมือม่านมัสลินริมทะเลก็นึกเป็นห่วงมธุรินว่าคงได้รับเหมือนกัน จึงรีบบึ่งรถเร็วขึ้น มาถึงสาวใช้รายงานว่า มธุรินอารมณ์ไม่ดีเก็บตัวอยู่บนห้อง ถ้าเขาอยากพบให้ขึ้นไปหา หรือไม่ก็กลับไป

ooooooo

ใกล้เริ่มงาน ม่านมัสลินแต่งหน้าทำผมเสร็จ มาเข้าห้องน้ำก่อนจะแต่งตัว ทีมงานโทร.เร่ง เธอรีบออกจากห้องน้ำปากก็บ่นว่ามันอั้นไม่อยู่จริงๆแล้วรู้สึกว่ามีคนตาม พอหันไปก็เจอกานน เธอโวยว่าเขาไม่มีอะไรทำหรืออย่างไร มาคอยตามตน ไม่ทันไรกลุ่มต่างชาติที่มากับกานนเดินออกมาจากห้องน้ำมาคุยกับเขา ม่านมัสลินหน้าแตกรีบเดินหนีอายๆ กานนยิ้มขำๆ

กานนเดินคุยกับกลุ่มที่มา เจอพีระพลกับลูกน้องหน้าลิฟต์ เขาคุ้นหน้าแต่ยังนึกไม่ออก พีระพลขึ้นมาเคาะประตูโครมๆให้ศิธาเปิดประตูห้อง แล้วกวาดตามองว่าเกวลินอยู่หรือไม่...

กุเทพตัดสินใจขึ้นมาหามธุรินบนห้อง ถามว่าเพราะรูปในคลิปใช่ไหม มธุรินโวย

“มัสลินจงใจจะประกาศตัวเป็นศัตรูกับเดียร์ เดียร์อยากรู้จริงๆเลยว่า เดียร์ ครอบครัวเดียร์ไปทำอะไรให้บ้านเขานักหนา เขาจึงตามราวีไม่จบไม่สิ้นแบบนี้ เดียร์เกลียดมัสลิน เกลียดๆ”

“จะให้ผมพูดยังไงคุณถึงจะเชื่อว่ามัสเขาไม่ใช่คนเลวร้ายอย่างที่คุณคิด คนที่ส่งรูปมาอาจจะไม่ใช่มัสก็ได้”

มธุรินยังกราดเกรี้ยวปามือถือที่มีรูปคลิปเปิดอยู่ทิ้ง แล้วประกาศว่าตนจะไม่อยู่เฉยอีกแล้ว กุเทพกอดปลอบให้ตั้งสติหน่อย เขาขอร้อง พินสุดาเปิดประตูมาเห็นภาพบาดตา สองคนผละออกจากกัน พินสุดาทำทียิ้มแย้มไม่ว่าอะไร มธุรินบอกกุเทพว่า พินสุดาโทร.เข้ามาพอดีตอนได้รับคลิป กุเทพรู้แกวแกล้งพูดกระทบว่า เพื่อนกำลังแย่หวังว่าคงไม่ทำอะไรให้มันแย่กว่าเดิม กุเทพขอตัวกลับ พินสุดาตามมากระซิบ แสดงความเสียใจเรื่องม่านมัสลินกับกานน

“ไม่ต้องยุ่งเรื่องของผม เอาเวลาไปเสแสร้งทำดีให้คุณเดียร์เชื่อเหอะ” กุเทพเคือง...

เสร็จงานเดินแบบ ลูกน้องเกวลินยืนส่งนางแบบขึ้นรถกลับ พอเห็นม่านมัสลินก็นึกได้ว่าลืมบอกเกวลินตามที่ม่านมัสลินสั่งไว้ว่าให้รอพบก่อน ม่านมัสลินจึงต้องไปเดินหาเกวลิน เจอกำลังหอบของจะกลับขึ้นห้อง ม่านมัสลินชวนกลับกรุงเทพฯขอนั่งรถไปด้วย

“ฮึ้ย พี่กลับพรุ่งนี้นะ คืนนี้พี่ค้างที่นี่กับศิธาไง ลืมไปแล้วเหรอ”

ม่านมัสลินแกล้งทำหน้าเศร้าว่ามีเรื่องด่วน เกวลินเป็นห่วงจึงบอกให้รอเดี๋ยว ไปบอกศิธาก่อนแล้วจะกลับด้วย ม่านมัสลินรั้งไว้ เกวลินว่า

“ทิ้งเขาก็แย่พอแล้ว ใจคอจะไม่ให้พี่ไปเจอหน้าเขาหน่อยเหรอ”

“ก็ได้ค่ะ รีบลงมานะคะ” ม่านมัสลินใจอ่อน

ศิธากำลังขอร้องพีระพลอย่ามีเรื่องเลย ตนบอกแล้วว่าแค่มาเอาเงินที่เหลือเท่านั้น แต่พีระพลไม่ฟังอีกแล้ว เพราะศิธาก่อหนี้สินเองถึงต้องมาหลอกเอาเงินจากเกวลิน แต่ตนไม่ยอมให้เขาไปยุ่งกับใครแน่ ศิธาโมโหโพล่งไปว่าอยากทำอะไรก็ทำไปอย่าให้เดือดร้อนถึงเขาแล้วกัน

ม่านมัสลินกระวนกระวายอยู่หน้าลิฟต์รอเกวลิน กานน ออกมาจากลิฟต์แปลกใจ ม่านมัสลินถามว่าเขาลงมาจากชั้นไหน เห็นเกวลินไหม กานนถามว่าเกิดอะไรขึ้น

“ฉันกำลังสงสัยว่าเขาจะถูกทำร้ายน่ะค่ะ”

“คุณไม่ได้พูดเล่นใช่มั้ย”

“ฉันไม่เอาเรื่องความเป็นความตายมาล้อเล่นหรอกค่ะ”

คิมเดินรี่เข้ามาบอกว่าพวกพีระพลหายไปแล้ว กานนได้ยินชื่อจึงนึกออกว่าคนที่เจอหน้าลิฟต์คือน้องชายพินสุดา

“ผมว่าแล้วทำไมคุ้นๆ ผมเห็นเขาขึ้นลิฟต์ไปข้างบน น่าจะเป็นชั้นแปดนะฮะ”

คิมรีบบอกให้ม่านมัสลินแจ้ง รปภ.ตามขึ้นไป แล้วรีบขึ้นลิฟต์ไปก่อน ม่านมัสลินเป็นห่วงจะตามขึ้นไปแต่ไม่รู้ห้องไหน กานนจึงไปเป็นเพื่อน

เกวลินขึ้นมาบนห้อง วางของ ศิธาพยายามส่งซิกให้กลับไปก่อน แต่เธอไม่เข้าใจ พีระพลก้าวออกมาชกเปรี้ยงเข้าที่หน้าเกวลิน แล้วบอกศิธาให้บอกไปว่าตนเป็นใคร ศิธาขอร้องอย่าทำรุนแรง แต่พีระพลกลับบอกว่า

“ในฐานะที่เธอก็ดูแลศิธามามาก ฉันสั่งสอนเธอแค่เบาะๆเท่านี้ล่ะ ที่เหลือลูกน้องฉันจะให้ประสบการณ์แบบที่เธอลืมไม่ลง”

“โก้ คุณทำกับเขาแบบนี้ไม่ได้นะ” ศิธาเข้าขวาง

พีระพลดึงศิธาออกแล้วสั่งลูกน้องจับตัวเกวลินไว้ สองคนหน้าหื่นเข้าหา พีระพลดึงศิธาออกมานอกห้อง บอกเขาว่าแค่นี้เกวลินไม่ถึงตายหรอก ม่านมัสลินกับกานนออกจากลิฟต์มาประจันหน้ากับทั้งสองคน สองคนรีบก้าวเข้าลิฟต์ ม่านมัสลินจะตาม

“ไอ้คนนี้แหละนายโก้ คนที่จะทำร้ายพี่เก๋ คุณปล่อยฉัน” ม่านมัสลินดิ้นเพราะกานนดึง

กานนเตือนว่าไปช่วยเกวลินก่อนดีกว่า...ลูกน้อง

พีระพลชกท้องเกวลินจนจุกและตบจนหมดสติไป กำลังจะลวนลาม กานนผลักประตูเข้ามาถีบสองคนกระเด็น คิมตามมาทันชักปืนขู่ กานนบอกให้เรียกรถพยาบาลด่วน คิมจึงยื่น มือถือให้ม่านมัสลินที่ดูตกใจทำอะไรไม่ถูก สองคนฉวยโอกาสเตะปืนคิมกระเด็นแล้ววิ่งหนี คิมจะตาม กานนห้ามไว้ให้ช่วยเกวลินก่อน ม่านมัสลินยังร้องไห้จะทำอย่างไรดี คิมจึงสวมกอดม่านมัสลินปลอบ กานนมองอย่างกระอักกระอ่วนใจ

ooooooo

ตั้งแต่เห็นกุเทพกับมธุรินใกล้ชิดกัน พินสุดาก็หมดความหวังดีต่อมธุรินอีก ปล่อยมธุรินดื่มเหล้าจนเมา พินสุดานัดพีระพล พีระพลเล่าไปถึงเรื่องที่เจอม่านมัสลินกับกานนด้วย ทำให้มธุรินซึ่งเมาอยู่โวยวายโกรธเกลียดม่านมัสลินอยากให้ย่อยยับไปกับตา พินสุดายิ้มกริ่มสั่งพีระพลกับศิธาจัดการม่าน-มัสลินอย่างที่มธุรินต้องการ

เกวลินได้รับการปฐมพยาบาลแต่ต้องนอนพักรักษาตัวต่อ เกวลินจำไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตน จำได้แค่ว่ากำลังขึ้นห้องไปหาศิธา หมอบอกว่าเพราะจิตใจได้รับความกระทบ กระเทือน ม่านมัสลินหลบมาร้องไห้ กานนตามมาปลอบ เธอถามว่าควรเล่าให้เกวลินฟังไหม กานนตอบว่าไม่ใช่เวลานี้ เขาจะปรึกษาเพื่อนที่เป็นตำรวจดูจะได้เอาผิดคนร้ายได้ ม่านมัสลินจ้องหน้าถาม

“ทั้งที่นายโก้เป็นน้องของพินสุดา แล้วพินสุดาก็เป็นเพื่อนสนิทของมธุรินนะคะ”

“แล้วไง นี่คุณกำลังคิดว่าผมจะเข้าข้างคนผิดงั้นสิ”

“ก็แล้วมันน่าคิดมั้ยล่ะ ช่วยไม่ได้นะ ภายในหนึ่งอาทิตย์ ผู้หญิงที่ฉันรักถูกไอ้คนชั่วทำร้ายร่างกายถึงสองคน ฉันจะไว้ใจใครได้อีก”

“มัสลิน คุณกำลังดูถูกผมนะ”

“คุณจะคิดยังไงมันก็เรื่องของคุณ ช่วยไม่ได้นะ ยิ่งอยู่ใกล้คุณ ฉันก็ยิ่งรู้สึกไม่ปลอดภัย”

“คุณกลัวตัวเองน่ะสิ” กานนเห็นม่านมัสลินขมวดคิ้วจึงรุก “คุณกลัวว่าคุณจะรักผม”

“ไม่หลงตัวเองมากไปหน่อยเหรอคะ” ม่านมัสลินเสียงกร้าว

กานนดึงเธอเข้ามาประชิดประสานสายตา “งั้นจ้องตาผมสิ แล้วบอกว่าคุณไม่ได้สนใจผม ผมจะไม่ยุ่งกับคุณอีกเลย...คุณปฏิเสธหัวใจตัวเองไม่ได้หรอกมัสลิน”

คิมออกไปโทรศัพท์สั่งงาน กลับเข้ามาเห็นกานนกับม่านมัสลินก็ชะงัก พยาบาลตามเข้ามา “ขออนุญาตวัดปรอทคนไข้นะคะ”

สองคนผละจากกัน คิมแอบหลังประตูเข่นเขี้ยว ปล่อยให้กานนนำไปก่อน...

กุเทพมารอม่านมัสลินที่บ้าน จิรดาชวนดื่มเหล้า เขาปฏิเสธแต่ชวนคุยเรื่อยเปื่อย จิรดาไม่มีเงินจะออกไปบ่อน แถมม่านมัสลินเก็บกุญแจรถไว้จึงขอร้องให้กุเทพไปส่งที่บ่อน ม่านมัสลินกลับมาพอดี ไม่ให้ไป จิรดาโวยวายด่า ม่านมัสลินอายกุเทพแต่ต้องกล้ำกลืน จิรดาขึ้นห้องไป

ม่านมัสลินบอกกุเทพ “ถ้าลำบากใจพี่กุไม่ต้องพูดอะไรก็ได้ค่ะ มัสเข้าใจ ทั้งเรื่องแม่แล้วก็พี่เก๋ มันเกิดขึ้นเพราะคนใกล้ตัวพี่กุทั้งนั้น”

“แล้วมัสจะทำยังไงต่อไป”

“พ่อของมธุริน มัสคงเอาเรื่องด้วยยาก อย่างมากก็ดูแลคนของเราให้ดี ไม่ให้ไปยุ่งกับเขาอีก ส่วนเรื่องของพี่เก๋ ก็ขึ้นอยู่กับความจำของพี่เก๋ค่ะ”

กุเทพเข้าใจดี เขาให้เธอพักผ่อน ไม่ต้องห่วง ถึงพีระพลจะเป็นน้องพินสุดา เขาไม่เข้าข้างหรอก พรุ่งนี้เขาจะไปเยี่ยมเกวลินแล้วคุยกันว่าจะทำอย่างไรต่อไป กุเทพอยากถามเรื่องคลิปแต่เห็นเธอมีเรื่องหนักพออยู่แล้วจึงเก็บไว้ก่อน...

ม่านมัสลินเดินจะเข้าห้อง จิรดาแต่งตัวออกมา

ม่านมัสลินบอกว่ากุเทพกลับไปแล้วให้พักผ่อนเถอะ จิรดาโวยวายทุบตียกใหญ่

“มัสทำทุกอย่างเพราะมัสรักแม่นะคะ”

“คิดว่าฉันจะเชื่อแกเหรอ แกมันโกหกเหมือนพ่อแก หลอกฉัน ไม่เคยซื่อสัตย์กับฉัน เทิดทูนนังบัวบงกชทั้งที่มีฉัน ฮือ...” จิรดาร้องไห้คร่ำครวญ

“ไม่จริงนะคะแม่ พ่อไม่ได้เป็นอย่างที่แม่พูด พ่อรักแม่นะคะ”

“พ่อแกน่ะเหรอรักฉัน ฮ่ะๆๆฉันไม่ยักกะเคยได้ยินจนกระทั่งวันตาย พ่อแกก็ไม่เคยบอกรักฉันสักครั้ง ใช่...เขาไม่เคยเลย” จิรดาเศร้าลง ม่านมัสลินกอดเธอแล้วประคองพาเข้าห้องนอน

จิรดาคร่ำครวญ ม่านมัสลินกอดแม่ร้องไห้บอกว่าตนรักแม่ ขอให้แม่รักตนบ้าง...ปลอบจิรดาจนหลับ ม่านมัสลินกลับมานั่งเสียใจในห้อง นึกถึงคำพูดของกานนแล้วต้องตัดใจให้ได้

ooooooo

คืนนั้น กานนกลับบ้านในสภาพเหนื่อยอ่อน เจอกุเทพดื่มเหล้าที่เคาน์เตอร์ก็แปลกใจ เพราะไม่เคยเห็นมาก่อน กุเทพร้องทักแล้วถาม

“ดูท่าทางอามีเรื่องอยากเล่าให้ผมฟังเยอะ”

“แกรู้เรื่องแล้วใช่มั้ย”

“เอาเรื่องไหนล่ะครับ เรื่องพี่เก๋ถูกทำร้าย เรื่องมัสกับคุณเดียร์ตบตีกัน หรือว่าเรื่องอาปลิวกับมัสเดินจูงมือกันที่ริมทะเล”

“แกพูดอะไรของแกไอ้กุ”

“อาปลิวคิดยังไงกับมัสลินครับ”

“ฉันไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนั้น”

“แบบไหนเหรอครับอา อาคิดกับมัสลินแบบไหน อาตอบผมมา”

“ไอ้กุ ถ้าขืนแกเสียงดังใส่ฉันแบบนี้ ฉันจะไม่คุยกับแกนะ”

“มัสลินเป็นผู้หญิงที่ผมรัก ผมเลิกกับกิ๊บก็เพราะอยากคบกับมัส ที่ผมทำร้านเพชรก็เพราะอยากตั้งตัว แล้วก็ขอเขาแต่งงาน ผมรอคอยมัสมาตลอด”

“ไอ้กุ แกฟังฉันนะ” กานนหน้าชาพยายามจะอธิบาย

“อาจะบอกใช่มั้ยฮะว่าไม่รู้ นี่น่ะเหรอครับ คนที่เป็นอาเขาทำอย่างนี้กับหลานแท้ๆน่ะเหรอครับ”

“ไอ้กุ แกหยุดลามปามฉันได้แล้วนะ ก่อนที่ฉันจะชกหน้าแก”

กุเทพก้าวประชิดท้าให้ชก อุษยาได้ยินเสียงเอะอะเข้ามาดู กานนกระซิบกับกุเทพว่า ตนดูแลเขามาจนโตไม่มีวันทำให้เขาเสียใจ และเรื่องนี้ก็ไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้น วันหนึ่งเขาจะเข้าใจ

วันรุ่งขึ้น จิรดาตื่นมางงๆว่าตนมานอนในห้องได้อย่างไร คิดทบทวนจำได้ว่าม่านมัสลินปลอบตนจนหลับ พอลงมาข้างล่าง ได้ยินม่านมัสลินสั่งแป้นให้ดูแลแม่ด้วย ตนทำอาหารไว้ให้เรียบร้อยแล้ว จิรดาได้ยินแล้วใจแป้วรำพึง “แกมันบ้า นังมัสลิน นังเด็กโง่...”

มธุรินมาที่ร้านเพชรซึ่งเปิดขายแล้ว มีพนักงานร้านเรียบร้อย เธอเล่าให้กุเทพฟังว่า ตนเมามาก ดีที่พีระพลไปส่งบ้าน กุเทพสะดุดหูมองหน้าเธอ มธุรินขอโทษที่ทำให้เสียฤกษ์เปิดร้าน

“ไม่เป็นไรครับ ก็เปิดไปพลางๆก่อนอย่างนี้แหละ พร้อมอีกทีเมื่อไหร่ค่อยจัดงานก็ได้ เมื่อกี้คุณบอกว่านายโก้น้องกิ๊บเนี่ยเหรอฮะไปส่งคุณที่บ้าน”

“ค่ะ เขาตามมาเจอพวกเดียร์เมื่อคืน เห็นว่าเพิ่งกลับจากต่างจังหวัด”

“แล้วมันไม่ได้บอกเหรอครับว่า พวกมันทำเรื่องเลวระยำอะไรไว้ที่หัวหิน”

“คุณกุเทพพูดเรื่องอะไรคะเนี่ย” มธุรินตกใจไม่รู้เรื่องอะไรเลย

กุเทพไม่ทันตอบ พินสุดาเข้ามาส่งเสียงเจื้อยแจ้ว กุเทพหันมากระชากแขนถามว่าพีระพลอยู่ไหน พินสุดาทำเป็นตกใจบอกให้ระวังลูกค้าตกใจ กุเทพถามรู้ไหมว่าน้องชั่วๆของเธอทำอะไรกับเกวลิน พินสุดาทำเป็นไม่รู้เรื่องแล้วถามว่าพีระพลเกี่ยวอะไรด้วย

“เกี่ยวไม่เกี่ยวไม่รู้ ถึงเวลาที่ตำรวจไปลากคอเข้าคุกก็เอาตัวรอดให้ได้ละกัน”

“สงสัยจะไม่มีวันนั้นมังคะ เพราะเท่าที่รู้ พี่เก๋จำอะไรไม่ได้เลยไม่ใช่เหรอคะ แล้วจะเป็นเจ้าทุกข์แจ้งจับใครได้ยังไง” พินสุดาเยาะเย้ย

มธุรินงงกับเรื่องที่ได้ยิน พินสุดาหัวเราะแล้วบอกว่า “ไม่มีอะไรหรอกจ้ะ กุเขาเข้าใจผิดน่ะ จะว่าไปยังมีเรื่องน่าตกใจกว่าเรื่องพี่เก๋เยอะ ที่กิ๊บมาเนี่ยตั้งใจจะมาหากุโดยเฉพาะเลยนะคะ เห็นคลิปมัสลินรึยังคะ”

“คลิปอะไร” กุเทพงุนงง

“บอกได้คำเดียวค่ะว่าเสื่อม...” พินสุดาปรายตามอง มธุริน “น่าจะถูกใจแกนะเดียร์”

มธุรินมองสายตาเพื่อนแล้วนึกถึงเรื่องเมื่อคืนที่ตนมึนเมาและพูดอะไรออกไปอย่างไม่ตั้งใจ พินสุดาถามทำไมทำหน้าอย่างนั้น มธุรินลากพินสุดาออกมาคุยลำพัง...พินสุดาเปิดคลิปภาพเปลือยของม่านมัสลินกับชายคนหนึ่งที่ให้พีระพลทำขึ้นมาให้ดู

“เมดทูออเดอร์ไงจ๊ะ ก็เพื่อนสั่งให้จัดการกับมัสลิน นายโก้ก็เลยจัดให้ว่อนเน็ตเลยจ้ะ”

“ฉันไม่ได้อยากให้เป็นอย่างนี้ ทำไมแกทำอย่างนี้ล่ะ” มธุรินมือไม้สั่น

“นี่อย่ามาโบ้ยความผิดให้ฉันนะ แกจำไม่ได้เหรอว่าเมื่อคืนแกบังคับนายโก้ให้ทำคลิปนี้”

มธุรินส่ายหน้าไม่เชื่อ พินสุดายิ้มเยาะเปิดภาพอื่นๆให้ดูอย่างสะใจ...

ooooooo

สถานีโทรทัศน์ใหญ่ เรียกม่านมัสลินเข้าไปคุยเรื่องจะให้เธอเล่นละครของช่อง และจะจัดให้เซ็นสัญญาเป็นทางการต่อไป ม่านมัสลินดีใจซื้ออาหารการกินกลับบ้านมาให้แม่ดีใจด้วย

คิมเห็นภาพในเน็ตรีบโทร.หาม่านมัสลิน เธอบอกว่าอยู่บ้านกำลังจะฉลองกับแม่ จิรดาเดินออกมา ม่านมัสลิน
รีบวางสายคิม แล้วคุยกับแม่ว่า ตนมีงานละคร ต่อไปจะมีเงินไถ่ถอนบ้านและเลี้ยงแม่ พาแม่เที่ยว จิรดายิ้มละเหี่ย

“ดีกับฉันไปก็ไม่ได้อะไรหรอก อย่ามาหวังอะไรกับฉันเลย”

ไม่ทันไร ทางช่องโทร.มาเลื่อนการเซ็นสัญญาออกไปไม่มีกำหนด ม่านมัสลินยืนนิ่ง ไม่กล้าบอกแม่ พยายามฝืนร่าเริงต่อไป

คิมสั่งลูกน้องสืบหาที่มาของคลิปโป๊นี้ และให้ตามลบทิ้งให้หมดทุกเว็บ ท่าทางคิมหัวเสีย ไม่ทันไร ม่านมัสลินโผล่มาที่บริษัท ท่าทางเธอเศร้ามากคิมต้องประคองให้นั่งแล้วบอกว่า

“ไอ้คนทำมันเลวมาก ลูกน้องผมจัดการไล่ลบคลิปแล้ว”

“ไม่มีประโยชน์หรอก ป่านนี้คงเห็นกันทั่วเมืองแล้ว พรุ่งนี้นักข่าวคงเล่นข่าวนี้แน่ๆ”

คิมถามว่าดึกป่านนี้ออกมาได้อย่างไร น่าจะโทร.เรียกเขาไปหา

“วันนี้มัสเพิ่งได้คุยดีๆกับแม่เป็นครั้งแรกในรอบกี่ปีก็ไม่รู้ แม่ดีใจกับมัสในเรื่องงานละคร ถ้าแม่รู้ข่าว รู้ว่ามัสถูกเลื่อนเซ็นสัญญาละคร แม่จะเป็นยังไงบ้างนะคะคิม”

คิมกอดม่านมัสลินที่ร้องไห้สะอึกสะอื้น และว่าเขาจะคุยกับจิรดาให้เอง...วันรุ่งขึ้น จิรดาอารมณ์ดี ออกมาซื้อโจ๊กปากซอยเผื่อม่านมัสลินด้วย คุยโวกับแม่ค้าว่าลูกสาวจะได้เล่นละคร แม่ค้าดีใจด้วย แต่ไม่ทันไร จิรดาเห็นข่าวในหน้าหนังสือพิมพ์ก็ตกใจหน้าซีด คว้าหนังสือพิมพ์กำแน่นเดินกลับบ้านด้วยความโกรธ ลืมโจ๊กที่แม่ค้าร้องเรียกให้กลับไปเอา

ม่านมัสลินตื่นขึ้นมา นึกได้เกรงจิรดาจะเห็นข่าวคลิปอุบาทว์ของตน รีบลงมาข้างล่าง พัดบอกว่าจิราดาออกไปซื้อโจ๊กให้เธอ แป้นถือหนังสือพิมพ์หน้าตื่นเข้ามา ม่านมัสลินตกใจรีบพับเก็บกลัวแม่เห็น ไม่ทันเสียแล้ว จิรดาหน้าดุดันกลับมา ตรงเข้าตบหน้าม่านมัสลิน

“นังลูกสารเลว ฉันไม่น่าเผลอคิดดีๆกับแกเลย แกมันชั่วเพราะเลือดชั่วๆในตัวแก”

พัดเข้าขวางไม่ให้จิรดาตบตีม่านมัสลินอีก เธอร้องไห้สะอึกสะอื้นเสียใจที่แม่ไม่ฟังเหตุผลเธอบ้าง แป้นยืนงงงันทำอะไรไม่ถูก

ooooooo

ไทยรัฐออนไลน์

• โดย บทประพันธ์ วราภา จากบทละครโทรทัศน์ทางช่อง 7 โดย ฉายฉันท์
• 11 กันยายน 2554, 07:50 น.